Palyaço

I

Min çend kesan kuşt di xiyalên xwe de

Çend kîlo tê tenêtî

Çend caran pelçiqîm

Di bin barana havînê de

Belkî jî palyaço digirîn di sihara duşemê de

Her ku sîrk xwuya dibû em kelogirî dibûn

Em her kelogirî dibûn ji halê xwe yê pê tê kenîn re

Kî/kê hez ji kulîlkan nedikir

Min go “ez hez nakim” got “derew e”

Palyaça got vê

Palyaço got û min nivisand

Min nivisand, ger min nenivisanda ez ê bigiriyama

Herkes piçekî digirî, ez jî giriyam

Hew ji bo vê giriyam

Wek tiştek pespaye bû ev hinek

Piçek hindik bûm ji her tiştê

Sermeselê doh hinek hêrs bibûm

Dê piçek ji jinek hezbikim sibê

Hêdî hêdî kor bûm van rojan

Lê piyaleyên araqê vala nekin

Bila hindik nebe tu tişt

Her ji çi be jî

Bila bimîne hinek

II

Xeman naxwim ji bêzariya xwe

Ji ber ku divê her tişt bi kerî bê jiyîn

Mesela şoreşek divê bêdeng bibe

Û divê bawerî bi her gotinên palyaçokî/kê bê kirin

Palyaçoyek çima derewan bike

Ger ez palyaço bûma min nedikir

Merengoz jî bûma min nedigot

Ku ez însan bûma min derew nedikir!

Ka we ji ku derxist tenêtiya palyaçoyê

Palyaçoyek çend kîlo bê

Ji ber çi hûn didin rûyê min

Kirhiya min ya wek çêlika werdekek

Na, ez nasilikim, nasilikim ez

Çiqas nesilike palyaçoyek

Ewqas, ewqas nasilikim ez

Araqê tije bikin! Bila kêm nebe

III

Neqediya, ez hê dinivisînim

Ger nenivisînim ez ê bigirîm

Piçek kepazeyî dibe ev

Ji xwe wê demê em kî/kê bûn, diçûn ku

Di her kuçeyê de em hinekî din jî kêm dibûn

Di şevan de mij û moran dibû yekcaran, dizanim

Wek ku yek bike pistepist

Min digot “deng nehat”, “dubare bike!”

Li bêdengiyê dinixumî wê demê her tişt

Kolan zêdetir bi mij

Palyaço bêtir bi kelogirî dibû

Û ez zêdetir kepaze dibûm

Digiriyam piçek

Dibêjim

Tu kî/kê yî, ne kişkişîne

Pêlê poçika min jî neke

Diêşê, penc dikim

Dibêjim

Qehr bibe, qehr bibe!

IV

Çend roj berê rastê rûyê xwe hatim di panoya îlanê de

Tirsiyam bi careke, wek dilê min were devê min

Got “wisa dibe” palyaço,

“Herkes bê esil e hinek”

Qêrîyam ser, min got “danişe oxlim!”

Ez piçek diqîrim yekcaran

Min got “Araqê dagire”, “bila kêm nebe”

Ez piçek kêm dibim yekcaran

Di rastiyê de em tev de kêm dibin hinek

Bi pey re hîn bûm vêya

Esasî ez her tiştî bi pey re hîn bûm

Herkes herkesî bi pey re hîn dibe

Vêya jî bi pey re hîn bûm

Mesela;

Çend rojên berê bi jineke re hevşabûm

Ne piçekî zehf  hevşabûm

Ya eynî wisa palyaço

Dibêjim ku,

Vêya jî teze hîn bûm

Hevşabûn jî kêmbûneke hinek

V

Kî/kê hez ji wîçewîça çivîkan nedikir

Min got, “ez hez nakim” “derew e”

Got

Palyaço got vê

Palyaço got, min nivisand

Ku min nenivisanda, kepaze bibama

Him ji xwe min roman jî nivisand hinek

Palyaço, ez yekcaran dibêjim,

Ku tu nebî ezê çi xwelî li serê xwe bikim

Bi kepazeyî kêm dibim belkî

Di her barîna baranê de ez dikevim binê erdê

Belkî ez rûvê tu jinê nikaribim maçî bikim

An jî ji bîra bikim, tiştên bi dû re ve hîn bûme

Hêdî hêdî têdigêhêm ku,

Rû, dest, ew laşên bi xweydan û bêvan

Her tişt pilastîk bû hinek

VI

De hadê em sîrtakî bileyzin

Araqê tije bike, em cardin kêm bûn hinek

Turgut Uyar