FACEBOOK, PÊÇÎKA HENEKIRÎ Û TIŞTÊN DIN!

Xêz: Jean Giraud

"Ez bona te dimrim. Tu çima waha dikî, çima bersiv nadî min?  Tu ew qas ji min hêrs bû yî?"                                                                   

Dema şandinê îro seet 17:17 de 

Dema dîtinê: 17.57                                                                                                   

Of!  Eva çima bersiv nade? Nizane qêy ez ketime çi halê? Peyama ku min şandiye jî dîtî ye. Ewqas ji min nefret dike bersiv nade?  Jan ji peyamdankê derket çû serrûpelê, ciyê lêgerînê "M" nivisand bi careke li binê lêgerînê de "Melîke Çarenûs" derket, bi mişkê pêlê navê wî kir. Dîwarê Melîke yê vebû. Jan  bi bîhn kişandineke kûr mişkê li ser dîwarê wî bir û anî. Pêlê nivîsa wênedankê kir. Di rûpelê de  7 heb wênedank vebû. Pêlê wênedanka "ez û cana min..." kir. Li wêneyên xwe û wê ku piştî ezmûnên  dibistanê, bi çend hevalînên xwe re çûyûna seyrana parka li hember derya ya Stenbolê  temaşe kir. Derya li bin nigê wan de diherikî, ewan jî di nava hestê xwe yê wek deryaya pirbûye de avjenî dikirin. Wî demê çi bê dert û bê xem bûn,  çi ji van rojan bê haydar dikeniyan, wekê ku qet van rojan neqede. Dê ger bizanibûya pêşeroja wan wiha dibe, ji wî rojê destpêbikira  bigiriya. Jan anha di nav jiyana xwe ya bi jana tije de avjanî dike. Jan pêlê wêneyê kir, wêneya serî  vebû: Jan li  ser banqak rûniştiye bi awirek şikiyayî, bi awirek têkçûyî li qamerayê dinêre, destek wî di cêva wî de ye, dibe dibê heye ku destê yara min cemidî be  germ bikim.  Destek wî li ser nigê wî ye, soriya pêçîka wî ya piçûk dibiriqe. Wî roja bextewar tê bîra wî.17'dê hezîranê. Ji 17 xewan, xewên bi evîn derbasbibûn. Roja deweta kekê wî bû. Melîke bi kirasê xwe yê xwedavanî li gel wî reqs dikir. Bîna perperoka li ba dibû. Melîke di dawiya dewetê de bi destê xwe yê nazenîn pêçîka wî ya piçûk hene kiribû. Tenê pêçî ka wî  ya piçûk. Di wêneyê de Melîke li paş rawestiya ye û herdû destên xwe li sitû yê wî gerandiye, serê xwe nêzikê serê Jan  kirî ye. Bi awirek pirsiyar li qamera yê dinêre, dibe ku van rojan hesap dike. Pirpirokek jî di wêneyê de heye,  li devû dorê serê Melîke yê reqs dike, wek derwêşek ketibe cezbê, bi reş qîtraniya çavê wî re şadibe. Di paşdîtina wêneyê de bi  mizgevtên xwe yê bilind nîvgirava Emînonû dixuyê li alî rastê jî hûrgiravên di nav derya ya Maramara yê de xûya dibin. Li ser banka ciyê Jan pişta xwe dayê tenê nivîsa ŞAREDARÎYA BEY tê xwandin. Jan naxwaze wêneyê biguherîne naxwaze bi rastiya tinebûna Melîke yê re rû bi rû bimîne, wisa jê re tê ku wêneyê negre ewê Melîke herû her li balê be...

"-Tu çi dikî, ka te çay dem bikira?"                                                                                                       

"-Qet li nûçeyan dinêrim wisa noqî  înternetê bûm min ji bîrve kir." Jan bi hatina Serhed a hindir ve wêneyê  girt û ji ku nedixwast kes rewşa wî hînbe ji hesabê xwe yê Facebookê derket. Bi awayeke giran ber bi mitbaxê ve meşiya, bi sê şûşê çay li ser tepsîkî vegeriya, tepsiyê danî qeraxê masa ser wî ji kaxiz û pirtûkan gemirî.  Hesen jî ji derva ket hindir silav li wan kir. Ji ber Hesen birçî bû  û ji ber di vî seeta dereng de tişt tinebû bi mal hazirî taştê amade kirin. Herdû hevalên wî firq kirin ku Jan xemgîne jê xwastin ku stranek veke. Jan ji compîtirê helbestek vekir, helbestek pesindayîna xoşewîstê:                                                                                              

"Ew çi dêm e, ew çi rû ne, ew çi zulfe, ew çi xal?

Ew çi gulbaxê gula ne, ew çi husn e bê mîsal?"...                                                                                    Hersê heta derengiya şevê axivîn...                                                                                                           

Jan dema hesabê xwe yê Facebookê vekir peyamek hatibû . Bi kelecanî    mişkê ber peyamdankê ve bir. Dizanibû Melîke  peyam avêti ye. Li dema hatina peyamê nêrî 21.07. Jan ji ber xwe de got " Errik em jî êpê axivîne. Hema hema bûye 4 seet. " Bi tirs, bi bêdilî peyamê  vekir.                                                                                                                                                                                 

"Dev ji min berde ez êdî hew dixwazim te bibînim"      

Dema şandinê îro seet 18:07 Dema dîtinê:21.17

Jan nizanibû çi bike. Dilê wî bi jan kir gupegup. Wek ku bi sîleh li hember kujerê bavê xwe be, lê nikaribe pêlê tetikê bike. Bû berateyek ku hê nehatî binax kirin, lê mişk û marên gorê li ser laşê wî digeriyan. Diranên xwe yê bitecrûbe di canê wî de diçikandin. Xweydan ji eniya wî berjêr bû, ji sermaya laşê wê di nîvê rêde qerisî. Jan xwe li hember roniya kompîtirê wek şevşevokek şevê hîs kir. Kor. Xwast ji ronahiyê bireve, xwe berde reşiya tinebûna Melîke yê. Ronahiya kompîtirê bi xweliya cixarê re rijiya xwelîdanka ber destê wî yê rastê. Di dêlma dûmana cixarê de tarîtî û tinebûna Melîke yê kişand nava hinavê xwe yê ji tinebûna Melîke yê jan dida. Fikirî, keçikê ev qas jê nefret dikir. Gotinên wî ew qas ne giran bûn. Mirovek çawa dikare bi kasek ew qas tişt pêre perve kiribe, ji sedemek piçûk wî ji jiyana xwe derxe. Bi destek ricifî çû serrûpelê li ciyê lêgerînê dîsa "M" nivisand. Navê Melîke derket. Pêlê kir. Sikinî. Li dîwarê wî nihêrî. Awirê xwe berda ser nivîsa wênedankê. Xwest xwe bispêre nîşaneyên demên xweş, wêneyan.  Pêlê wênedankê kir. Dîsa berê xwe da wênedanka "ez û cana min..." Pêlê kir, nivîsek derket hember wî: "Bala xwe bidê! Ev rûpela dixwazî nayê nîşandayîn dibe ku xirabe be an jî destûra dîtina te tunebe!" Ev çibû hemû vêneyên me jê biriye.  Jan ji wênedankê paşve derket, hat dîwara Melîke yê. Ew çiye li ser dîwarê Melîke yê  "Ger tu Melîke yê nas dikî daxwaza hevaltiyê bişîne" dinivisîne. Nexwe min ji hevaltiyê jî dexistiye. Bi carekî li pêçîka xwe ya piçûk ku, Melîke yê bi destê xwe yê nazenîn hene kiribû nihêrî. Na ne sorbû, tenê serê neynûkê de sorîkî piçûk mabû. Ku wî jî bi makîna neynûkan jê bikira ew jî nemaya.

Havîn / 2012