Ji wan şevên dirêj ên zivistanê de min li ber ronahiya mûmê zorê dida xwe çend rûpelên dawî yên  romanê biqedînim. Ji min re wisa hat ku deriyê hesin lêdixe. Bala xwe nedayê. Hê nehatibûm dawiya hevokeke nû bi zelalî dengê nigên keseke ku ji derî dûr diket hat min. Dema min derî vekir lampeya otomotîk hê netemirî...